... dwarsdoorsnede van een blad: lichtfotonen spurten in precies 8.3 seconden langs zonnestraalpijlen naar beneden en spatten door de buitenste laag van de opperhuid naar de kern van het pallissadeweefsel. De lichtmoleculen snellen het bladgroen binnen, de volmaakte groene schijfjes van de grana in. Het licht wordt verder en verder naar binnen gezogen, hulpeloos aangetrokken door het magnesium in de kern van de kleine bladgroenmoleculen. Licht en groen omhelzen elkaar, dansen gedurende een minieme fractie van tijd een wilde mambo van opwinding terwijl de kleine lichtmolecule zijn energie afgeeft. De bladgroenmolecule is zo opgewonden door deze ontmoeting dat hij een watermolecule in waterstof en zuurstof splitst. De plant brengt zuurstof in de lucht die wij kunnen inademen. De waterstof verandert koolstofdioxide in suiker, waarmee nieuw plantmateriaal wordt gebouwd. In tegenstelling tot de plant kunnen wij onze eigen voedselmoleculen niet uit licht produceren en daarom moeten wij planten eten of dieren die zich met planten voeden, en dus zouden we zonder de fotosynthese niet kunnen bestaan..."